O książce: 2015 / Monografia poświęcona jest Syrii i Cylicji w epoce wypraw krzyżowych (XI-XIII w.) - jako wyjątkowemu i mało zbadanemu ośrodka kontaktowego między łacińskim Zachodem a bizantyjskim Wschodem. Po raz pierwszy podjęto próbę połączenia w jednym opracowaniu historii kontaktów kościelnych, wojskowych, dyplomatycznych, gospodarczych i kulturowych Latynosów i prawosławnych (Rzymian, Melkitów, Gruzinów, Ormian chalcedońskich) związanych z Antiochią, Edessą , państwa cylicyjskie i północno-syryjskie „Kraina zamorska” (Księstwo Antiochii, hrabstwo Edessy, hrabstwo Trypolisu, Królestwo Cylicyjskiej Armenii). Książka ta jest dość różnorodnym opracowaniem, obejmującym szczegółową historię rzymskich i francusko-normańskich kampanii wojskowych w Syrii i Cylicji, opisy miast, kościołów i klasztorów Lewantu, przegląd i analizę różnych form kontaktów między łaciną a Chrześcijanie bizantyjscy w sferze życia kościelnego, politycznego i kulturalnego średniowiecznej Syrii i wschodniego obszaru Morza Śródziemnego. Autorka opiera się na szerokim spektrum źródeł – od średniowiecznych kronik, przekazów i statutów, po liczne monografie i publikacje badaczy zachodnich i krajowych XIX–XXI w..